Yürek Dostum Şiiri - Hamiye Gül

İncinmedim yürek dostum,
Kaleminin mürekkebine kurban.
Üzülmedim tasalanma,
Yüreginde damıttığın
Aşk ile coşa gelen sözüne kurban...
Zannetme bir bencil kulum,
Ben hep bizlere tutuldum.
Güneş yanığı çarptı beni,
Tutuldu ay bi çare gönlümde,
Bir söz ile içten içe
Ateşi nâra vuruldum.
Dile geldi yürek yara,
Yine mi iyiliğime maraz
Kırdım dizimi tabana
Haykırıyorum ilâha
Ver bir eman ya ilahem!
Bizlikte yanan sevdama,
Hıdr'ın asasında ab-ı hayata,
Garibana nice çeşit...
Daralmışa Kevser suyu,
Meczubuna gelsin kafi
Oluk oluk zemzem suyu.
Vel hâsılı sana adak,
O ki benim sana venhar,
İster isen yüz bin defa
Şehadetim yollarına.
Al bu canı tenden sana feda.
Bir Ademi kul gelip
Öldürmeden şu dünyada,
Üzerime yağmur gibi atılan taşın
Sahibinin ellerinde açan burcu
İki cihanda kokan gonca
Gül benizli ben olayım.