Yürek Acısı Şiiri - Okan Yavuz

Can yanması böyle bir şeydi demek.
Ağrılar girdi sol yanıma,nefesimi tutuldu bir an!
Elimi boğazıma götürdüm,yutkunmam durmuştu,
Kalbim ağrıyor, sol yanım sancılar içerisindeydi,
Yangınlar ormanındaymış gibi.
Bir toz bulutu, bir sis çökmüştü gözlerime,
Uçurumlar burnumun ucuna gelmiş,
Asma köprüler gibi sallanıp durdum.
Mayıs deresi gibi, kabardı yüreğim.
Sarsıldım, eridim sandım.
Eğer bakabilseydin,görebilseydin eğer;
Gözlerim çakmak çakmak olmuştu,
Yaş yerine ateş akıyordu gözlerimden.
Belki biraz kızgındım, belki biraz öfkeli
Ama gene de içim bir garip olmuştu be!
Dokunmuştu bana camdan içeri giren rüzgar
Perdelerin yarattığı karanlık ise can yakıyordu
Ta gölgeler içinde kalan yürek acısı.
Benliğim benden uzaklaş,
Gecenin sessizliğinde yok olmuştu.
Vurgun yemiştim bir anda.
Ölü balıklar gibi kıyıdaydım ve çırpınıyırdum.
Sanki bir anda vurgun yemiştim, ya da neyse işte!
Kalbim iki taş arasında sıkışmış,ellerim çaresizdi,
Gözlerim ümitsiz bakıyordu.
Sol yanım bıçak yarası almış gibi, sancılı ve sızlıyordu.
Neler oluyordu?
Ya da ben ne yapmıştım ki?
Bırak açık kalsın cam, perdeyi de kapatma.
Geceyi aydınlatamayan ayı seyredeyim biraz.
Üşüyorum ama olsun,
Ne fark eder ki?
Gecemi ısıtacak, karanlığımı aydınlatacak,
Yanlızlığımı paylaşacak,
Burnumun ucuna kadar gelen uçurumları
Yok edecek kimse olmadıktan sonra.