Yürek Acısı Şiiri - Erdal Ceyhan

Ateşti pek sıcak yanaraktan bir akşam
Şekerli ağzım dilim kızıl acıyla kurudu
Oy anam ben ağladım elime bakaraktan
Acıydı biber gibi korkulu bir yanmanın.

Fırladım evden kaçtım öylesine hızlıydım
Gümüştendi gözyaşlarım hakiki som simden
Ufacık taşlar battı ben koştum onlar battı
Toprak çok yumuşaktı sıktım kaçtı elimden.

Yabancı anaya inat pis kaldırıma oturdum
Öyle köşede güzel bir türkü tutturdum
Merhametli küçük kuşlar da benimle oturdu
Gözden yaş akmak mı,ancak bu kadar olurdu.

Yoktu artık pembe elime hiç acıyla bakan
Tuttum elimle elimi götürdüm yıldızlara
Kara bir yoldan babam birden bağırdı
Döndüm, hayın anam vurdu vurdu elime.

Kara odama döndüm kara pencereme
Çığlık çığlığa bağırsam kime ne yazar
Bilseler onlar benim mezarımı kazar
El acısı değil bu, çok acıtan yürek acısı.

(Elazığ,1961)