Ne sende beni sevecek,
Ne de bende senden vazgeçecek,
Yürek var.
Sen, seni seviyorum dememden korkuyorsun,
Ben ise sevmiyorum demenden.
Gece kadar yakınsın bana,
Ama yıldızlar kadar da uzaksın.
Leyla olmak, Şirin olmak varken,
Sen Züleyha'sın,
Yusuf'u zindanlara koyan.
En güzel renkler sende toplanmış,
Toprak gözlerinden almış rengini,
Gece saçlarından.
Ellerin başka bir ele değince,
Şimşekler çakmış.
Dudakların değince başka dudaklara,
Yıldırımlar düşmüş, depremler olmuş.
Seni kaybetmek kadar,
Korktuğum hiçbir şey yok ki şu hayatta.
Sen Vera'sın, ben Nazım,
Ben Karakoç'um, sen Muazzez.
Lavinia'sın ya da Mihriban.
Bütün şairler,
Sana yazmış sanki şiirlerini.
Ne olur artık gitme uzaklara,
Ben sana içimi dökeyim,
Sen otur karşıma, ruhumu okşa.
Kayıt Tarihi : 24.3.2024 01:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!