Şimdi aylar hatta yılar önce hayalını kurduğum sen,
Yanımda yanı yani basımda benim olarak duruyorsun.
Seviyorum lakin hayat öyle bencil ki
Bunu bile bir şekilde acı döngüsüne katıp,
Yüreğimdeki gecekondu mu yerle bir ediyor.
Sırf acımasız olabilmek uğruna
Beni gözünü kırpmadan harcıyor.
Nasıl mı?
En yakını, en uzağı olur mu insanın,
Uzansa dokunabilecek iken
Eline yaramazlık yapmış çocuk misali vurulur mu
Çokluk içinde kıtlık çektirilir mi sevgiliden yana yüreğe
Ah ah sevinsem bir dert üzülsem bin…
Ben hayatın seni benden çaldığı
saatlerin hesabını kimden soracağım
ben hayatımda seni nasıl somutlandıracağım.
Düşündüm düşündüm de bir yolunu bulamadım.
Aza kanaat etmek ki, hele söz konusu
senken çok zor çok zor be sevgili
bende çokluk içinde azlığına inat hayatına diktim gözlerimi
onu çalacağım senden bu gün değilse yarın
evet,evet yarın hayatın benim olacak
hemen homurdanma sevgili,
benim senin hayatını çalmam emin ol
kaderin hayatının en güzel yıllarını çalarken
arkasında eline bırakıp gittiği
dikenli güller kadar yakmayacak canını.
Çünkü ben ellerimle kopardım o dikenleri
Sen koklarken ellerin benim gibi kan boyanmasın diye..
Sana dikensiz güller vaad ediyorum.
Hayatını çalmama izin verirsen.
Nasıl mı güveneceksin
Bak avuçlarıma hala güllerdeki dikenlerin izlerini
Göreceksin göreceksin ama bana yüreğinle baktığında…
Kayıt Tarihi : 8.2.2008 12:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!