Yureginle bak Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Yüreğinle Bak”

Bakma öyle aceleyle,
gözlerin gördüğünü sanır ama çoğu zaman yanılır.
Çünkü bazı şeyler,
bakınca değil, hissedince anlaşılır.

Bir çiçek düşün…
Dikenleri vardır belki,
nazlıdır, huysuzdur,
ama eğer onu sen diktiysen,
her sabah suyunu sen verdiysen —
o çiçek, artık sadece çiçek değildir.
Senin çiçeğindir.

Sevgi böyle başlar işte:
birini anlamak için susmakla,
onu beklemekle,
onun neye kızdığını öğrenmekle,
ve bazen sadece yanında durmakla…

Bir tilki vardı, hatırlıyor musun?
“Gün be gün daha yakın otur” dedi.
“Evcilleştir beni,” dedi.
Yani:
“Sıradan olma bana.
Beni bana özel yap.”

Çünkü sevgi,
birini kalabalıktan ayıran bir bağdır.
Binlerce çiçek arasında
tek bir tanesine gözün takılıyorsa,
bütün bahar onundur artık.

Ve insan…
gözle değil,
yürekle bakarsa sever gerçekten.
Bir göz, sadece şekli görür,
ama kalp —
yoksunluğu hisseder, yokluğu tanır,
ve kimse bilmeden sessizce ağlar ardından.

Gül gider,
ama kokusu sende kalır.
Söz biter,
ama sesi içinden çıkmaz.
Bazı insanlar yıldızlara döner,
ama geceleri sana kahkahalarını bırakır.
Çünkü onlar giderken bile seni düşünür.
Çünkü sen onları yüreğinle sevmişsindir.

Ve bil ki,
göremediğin şeyleri en çok özlersin.
Çünkü en gerçek olanlar,
gözle değil, kalple kurulanlardır.