Yüreğiniz Şafaksız Şiiri - Haydar Bibinoğlu

Sabahınız
Zifir karanlık sizin
Geceniz kobra pususu
Yüreğiniz şafaksız…
Yediğiniz haram lokma
İçtiğiniz kan
Açtığınız yol
Haksız…

Bir kez olsun
Sevdanın akkor dudağına
Yüreğinizle dokunmadınız ki...
Bir kez olsun
Ay ışığının yıldızlarla dansını
Sessizliğin hazin türküsünü dinlerken
Ve dağ melteminin esintisinde serinlerken
Söğüt dallarının arasından
Ve kanayan bir gönül yarasından
Seyretmediniz ki...

Hormonlarınızın prangasıyla
Bedeninize hapsettiğiniz yamyam sevdanız
Piçleşmiş hıncınızın
Doğurgan anasıdır.
İşkence
Zulüm
Kırım ve ihanet
Kıçınızın kınasıdır
Kanla yoğrulmuş.

Hain bakışlarınızın çökeltisinde beslediğiniz
Ve yüzyıllık sinsi suskulardan seslediğiniz
Hıncınız bizedir
Bize.
Baş eğmeden gücünüze
Bakmadan elinize
Söndürdüğünüz ocakların küllerinde ağnayan
Ve ihanet kokusu yayan keyfinize bırakmadan istencimizi
Yavuklunun
Volkan alevli kızıl dudaklarını öpercesine
Özgürlüğün
Hanımeli tütsülü memelerini okşayan
Gönlümüzedir hıncınız.
Ve insanca yaşama umudumuzun
Ve bağımsızlık ıramızın
Alnınızın şafağında balkımasına…

Sabahınız
Zifir karanlık sizin
Geceniz kobra pususu
Yüreğiniz şafaksız…
Yediğiniz haram lokma
İçtiğiniz kan
Açtığınız yol
Haksız…

Sanmayın ki her kazanan galiptir
Her kazanan mert
Her kazanan yiğit...
Sanmayın ki sağlam bir iptir gaddarlığınız.
Sanmayın ki öfkesinden tatlıdır canı
Zalimlerin son nefesini taşır yarınlara
Ezilenin isyanı.
Hele bir
Poyraza dönüşünce görün siz
Mazlumun meltemini.
Öfkeler alınca demini
Denizler kaynayınca görün.
Taşlar oynayınca yerinden
Volkan kükreyince derinden
Irmaklar taşınca görün
Dağları aşınca görün
Maya tutunca mevsimler
Cemreler düşünce görün siz
El mi yaman bey mi yaman?
Görün bizi
O zaman!