Yüreğini Verirdin Şiiri - Muzaffer Boz

YÜREĞİNİ VERİRDİN..

Anam,.
Dertli kasavetli,maharetli anam.
Anacığım biliyor musun?
Hiç kimse, ama hiç kimse sevmedi..
Beni senin sevdiğin kadar.
Gerçekti, hem de alabildiğine gerçekti sevgin,
Yürektendi, delice idi biliyorum.
Biliyorum da bunu anlamam zaman aldı.
Ve de sevgin öyle böyle değil,
Nasıl anlatayım bilmem ki?
Belki de yıldızlar kadardı.
***
Küçüktü omuzların,
Ama yüklenirdi hayatın bütün yükünü.
Bir dağ gibi,
Dönüp bakmazdın ardına,
Gözlerin içine bakardı daima uzakların,
''-Yarın....'' derdin hep ''-Yarın...''
Yarınlarda evlatların vardı,
Hep evlatların.
***
Kırılırdın kırmazdın, üzülürdün üzmezdin,
Meraktan çatlardın gecikirlerse biraz,
''-Yavrum! ...'' derdin,
''-Hiç böyle yapmazdı, ne ola ki! .....''
Oysa hep yapardık,Hep meraklandırırdık seni..
Dedim ya bilmedik kıymetini.
Anacığım...
Yemedin yedirdin,
İçmedin içirdin,
Gerekseydi eğer hiç düşünmeden,
Yolar çıkarır,
Yüreğini verirdin! ....
Yüreğini verirdin! ....
Yüreğini verirdin! .....

. Muzaffer Boz