Olsun demeyin ne çıkar yüreğin yanmasına
İyi bak o dinler duyar sesini hatta sevgini
Kucağını açıp sarılmak ister toprak olan bedenini
Hücrelere ayırmış gelecek boşlukta
Tutamazsın elini artık o günler hayallerde yaşasın
Kahroluyorsun biliyorum yaşam başlıyor
Hasret ve yalnızlık alabildiğine sarmış etrafı
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta