Yüreğini Sevmişim.... Şiiri - Ömer Gölge

Yanık barut kokulu ellerim
Hayalini okşayarak terlerken
Gözlerim pusuların tedirginliğinde
Nefesim kuşatırken nefesini
Parmaklarım mavzerimin tetiğinde

Bir tavşan ürkekliğinde yüreğim
Sıcak düşler sarıyorken geceyi
Gözlerim karanlığın en derin köşesinde
Serin dağ esintileri ürpertir beni

Bir an..sadece küçücük bir an..
Senden de kendimden de çaldığım
Yalnızca savaşmayı öğretti hayat
Bir tek sensin aşk adına bildiğimi sandığım
Çekme beni yaşadığın şehire
Bırak beni dağlarımda kalayım
Sert eser rüzgar bu yalçın doruklarda
Bu yüzden çatlaktır dudaklarım rüzgar yangını
Ben şaşkın,acemi,çocuksu
Hüzün gözlerinin deli vurgunu
Çatık kaşların arasındaki bu derin izler
Yıllardır bitmemiş kavgaların yorgunu
Bilmediğim bir öfke yerleşmişse gözüme
Ve bir duman gibi inmişse melankoli
Bu yürek yaşadığı acıların kırgını

Sebep sen değilsin bu hallerime
Gölgem gibi taşıdığım geçmişim
Gözlerinin esmer akşamlarında
Yeniden yaşama dönmek isteyişim

Bir de..İmkansızdan bahsetme bana
Nice olmazları var eylemişim
Tarih şahidimdir inan sözüme
Bir zaman Ferhat olup dağlar delmişim
Mecnun olup başka bir coğrafyada
Seni azık edip çöller geçmişim
Kerem olup gül gamzenin uğruna
Ayağına saltanatlar sermişim.
Yoklukla elimi bağlanmış sanma
Nice zorba,hain,kaniçiciye
Aldığı nefesi haram etmişim
Bu yüreği sana teslim etmişsem
Seni kavgam...
Seni sevdam...
Seni davam bilmişim

Saplayıp gönlüme o gözlerini
'Bana öyle bakma' deme sultanım
Ne varsa kendimce mukaddes olan
Hepsini sevginde birleştirmişim
Güzelliğin,endamın hepsi bir yana
Hüzün gözlüm ben senin yüreğini sevmişim