Yüreğini Mendil Yap Annem!

~YÜREĞİNİ MENDİL YAP ANNEM!~
ne zaman bir vuslat düşürsem bahara
geç kalmışlığım yapışıyor yakama 
rüyasından deliniyor uykularım
gözümde ovalar dağlar kayıyor 
terk ediyor vuslat yoksul yarınımı
beni duyacak olan şiirlerim de
takılıyor sisli bir özleme
sesim çarpıp çığlık oluyor
güzden kalma öksüz zamanlarıma
yüreğini mendil yap  
türküler söyle bana Annem!

ne zaman kafeste ki kuşları 
ve renksiz baharları düşünsem
hiç iyi olmuyorum Anne!
yüreğimin ortasına vuruyor
yaralanmış mevsimler 
bir de kanatlarından yara almış düşler
dalları kurumuş anılarımın
hazanları toplanıyor avuçlarıma
rüyalara sarılmış yamalı gülüşümle
göğümün bahçesi gamlı gözleri de
hüzün bulaştırıyor ıslığıma
yüreğini mendil yap 
türküler söyle bana Annem

anne başımı dizlerine koyup
göz kapaklarımı kapattım
ömrüme bol gelen hüzünlerimin
huzursuz soluğu dizlerinde uyusun
parmak uçlarından saçlarıma kelebekler uçsun
sabır ayazında örselenen yüreğim 
ellerinde şımarsın 
korkularımın üstüne dudakların kapansın
yüreğini mendil yap
türküler söyle bana Annem!

sesime dolan yürek yarası ağrılarım
kapı eşiğinde duran boynu bükük hayalim 
şefkatinde canlansın
el değmemiş düşlerime kondurduğun
kuşlar, rüyalarıma havalansın 
yağmurun yağsın acılarımın üstüne
yalnızlık ayazında üşüyen güllerim
sesinden baharı yakalasın 
yüreğini mendil yap 
türküler söyle bana Annem!
Gülcandan Baydar