Yüreğini akıttın en fazla nehirlere…
Dokunmayın yüreğime yıllar,
Ben bu ömrün kıyısındayım.
Zamanın en dolunayında,
Titreyen duruşundayım.
Salmışlığın vurdumduymaz,
Sensizliğin kelepçeleri takılmış,
An itibarıyla dökülen bir ömür,
Ve hatta yorgun vücudundayım.
Mıhlama beni alnımdan hayat.
Sevginin beş taşını oynar gibi
Dokunup huzurun koynundan
Söküp beni kâbuslara salar gibi
Ne anlarsın sevginin sarhoşluğundan,
Aşkı hiç içmedin ki; bir kadeh bile
Gecelerin karanlığından faydalanıp
Yüreğini akıttın en fazla nehirlere…
Oktay ÇEKAL
17.03.2016-00.31
Kayıt Tarihi : 27.3.2016 01:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Oktay Çekal](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/27/yuregini-akittin-en-fazla-nehirlere.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!