Yüreğine tırmanırdım Şiiri - Oktay Avcu

Güldüğünde
dudağında güller açardı,
ilkbahar gelirdi yanağına,
o gülleri yanağından alır,
saçlarına takardım,
alnındaki bene asardım,
öyle güzel dururduki,
sen bilmezdin,
çocuk kokardı saçların,
masum,
saf,
tertemiz,
çocuklar oynardı saçlarında,
lunaparkıydı en çocuk parmaklarımın,
sonra gözlerine serperdim ilkbaharları, dağlara çıkardı gözlerin,
oradan ağlardı,
bazen kapkara,
bazen toprak kahvesi,
bazen gök mavisi olurdu
deniz yeşili damlalar düşerdi yüreğime,
dikenler batardı ellerime
sana tırmanırken,
hiç söylenmezdim,
Halbuki,
söylesem gülümserdin
acısı geçerdi,
gülümserdim,
Gökleri deler,
gökyüzüne çıkardı acılar,
yanağındaki benlerde kamp kurardım,
acılarını ayıklardım,
annensizliğin
Ve
kimsesizliğimi atardım tepesinden munzurun,
Yine ağlardım.
Hangi renkti gözlerin,
her gülümsemende değişirdi,
fırından yeni çıkmış ekmek kokusunda, tadını bırakırdı yüreğimde,
delirtirdi duygularımı,
dururdum olduğum yaşta,
yetişmeni beklerdim,
bu defa ağlamadan,
biriken öfkeler düşerdi,
damla damla,
öfkelerin üstüne