Yüreğine Gömün Şiiri - Mustafa Kemal Erd ...

kiremit yüklü ocakların üzerinde dolaşabilir kara bulutlar,
sen pencereni açma şeytana,dağılır gider anlamsızlıklar...

başbaşa verebilmek için iki yürek lazım minderde,
benim diktiğimi sen sökersen,yürek üşür elbisesiz kalınca...

kalbine mazeret bulma gözlerin ELe veriyor kendini,
yürek böyle istemiş derken burnun uzuyor...

öylesine,
ayaküstü,
damdan düşer gibi girmedim saç telinden yüreğine,
sarıldığında yaşadığım sıcaklığın anlamı başkaymış...

farkına vardığımda SEN diye biri yoktu yanımda,
ruhumda büyüttüğüm çiçekler bile solarken gülümsedi bana…

ruhda çiçek falan büyümez bakma sen hicvine AŞK'ın,
fazla ağırlık verince yüreğe kendi dönmediğinden dili yönünü şaşırıyor...

hüzün durmadan taraf değiştiriyor kılıfsız maceralar gibi,
vefasız yolcular gideceği durağı haber vermez...

sözümün askeriyim ben,
yüreğimden konuşurum AŞK'a gelince,
sırtını verdiğin dağlar yıkılsa,gözlerim düşmez hiç bir sarsıntıda...

bir ayağımı kaldırmıyorum elimi vicdanıma koyarken...

zamanın ve mekanın suçu nedir? değişen yüreklerde,
günaha keçi arıyorsan bir köprü bul kendine iki yüreğin sığmayacağı...

inatlaşınca hep bir kalp uçurumdan aşağı düşer,
köprü falan hikaye kalır gözlerin açlığında...

gözlerini açabilirsen kalkarsın ayağa
ama
bir eksiklik hissedersin sol yanında...

bana kulak falan verme,
ne söylesem diğerinden çıkıyor,
yüreğin dinlesin damarlarımın şahından atan sevgileri...

ölürsem beni memleketime falan göndermeyin,
beni yüreğine gömün sevdiğimin,
başka çınarın gölgesini istemem toprağımda...