Yüreğinden yüreğimi söküp alamıyorum

Yüreğinden yüreğimi söküp alamıyorum…

Gözlerimden tenime düşen, soğuk duşlarında,
Ruhum titriyor, kâbuslarımın yamaçlarında,
İçimdeki duyguların, sarhoş boşluğunda,
Sevgim bir garip umutsuzluğun dokunuşlarında,
Hırpalanıyor; her günün soluğunda anlıyor musun?

Bakışlarında başka bir anlam, seziyorum bu gün.
Dolaşırken sokaklarda, nefesimden hayata dökülüyorsun.
Sanki boğuyorsun ruhumdaki, masum çocuğu.
Yüreğimdeki aşkın güllerini solduruyorsun.
Ne yapsam da sen beni hissetmiyor, anlamıyorsun.

Yılgın bedenimde gizlenir, senden kalan anılar.
İçimdeki yangınlarımsın, sönmez sevdalar,
Sanki deliren bir hayatı, zaman kovalar.
Bir tütsü misali gökyüzüne, ruhumdan aşkım uçar.
Durgun bir nehir gibiyim, akamıyorum.

Öyle sevmiş yüreğim seni, tenimde hapis bu sevda.
Anlatılmaz gecelere salan, gözlerin yaralasa da.
Toprağa saplanmış mıh gibiyim, bakışlarında,
Tutmuyor ki; ellerin salmış beni haykırsam da,
Yüreğinden koparıp yüreğimi söküp alamıyorum.

Oktay ÇEKAL
28.09.2015-21.57