Yüreğinden Sürgünüm! .. Şiiri - İsa Yılmaz

yüreğinden sürgünüm bu gece
kalbinin duvarlarına dokunduğumda
hissediyorum varlığının büyüsünü
durdurmak istiyorum kendimi
sürgünlere başkaldırmak geliyor içimden
son defa koklayıp seni, gidiyorum

yüreğinden sürgünüm bu gece
kalbinin kapılarından çıktığımda
dönüp de bir kez baktım ardımdaki sevgine
aşkın gözlerinde gördüm seni
ağlıyordun beni mahkum ettiğinde
canın yanıyordu imkansız sürgünlerde

yüreğinden sürgünüm bu gece
meskendir bana ayazlı geceler
kan gibi akıyorum yüreğinden
uzayıp gidiyor damarlar senden öteye
hangi yaradan dökülürüm bilmiyorum
bilmiyorum gün doğumunda döner miyim

yüreğinden sürgünüm bu gece
bak işte şimdi çok uzaklarda
karanlığın ateşe dokunduğu yerde
kıvılcımlarla yanan bir gezegende
etrafını ağaçların çevrelediği bir yolda
yürüyorum hayalin kollarımda

yüreğinden sürgünüm bu gece
bir ayrılık resmi tutuşturmuşlar elime
bir yazı yazmışlar alnımın ta ortasına
damgayı basmışlar kürek mahkumluğuma
rüzgarların senden uzağa estiği bir denizde
dalga dalga boğuluyorum sensizliğe

yüreğinden sürgünüm bu gece! ..