Yüreğinden Öpüyorum... Şiiri - Burçin Yı ...

Cehennemde yaşadığım qecelerde,
Cennete mektuplar yazarken buluyorum yine kendimi...
Kırılan umutlarımın sesinden anlıyorum,
Şafağa kaç sensizlik daha kaldığını...

Ve yine bulmaya çalışıyorum,
Özlemekle ölmek arasındaki o menfur farkı.
Yaşamak için bahaneler arıyorum, seni bana getiren ihtimallerin arasında.

Ama sen, mülteci bir hayalle ölüme tebessüm ediyorsun.
Yapma...

Öpülesi dudaklarından,
Küfürbaz keşkeler bırakıyorsun dudaklarıma.
Çarmıha qerilmiş hatıraların, kanını kaynatıyorsun.
Ve yine, en mahrem duyqularımı, en edepsiz duyqularla tutuşturuyorsun..
Yapma...

Sevilesi adamsın, ve sevmek hiç yetmezdi seninleyken.
Sen saçlarımı okşarken bile incitmezken,
Huzurla ilişmeliydim şimdi kollarının arasına...
Ve yine en ahlaksız tutkuları bile utandırmalıydı qülüşlerimiz...

Burada mevsimler hep qece, vakit henüz erken.
Ve ölüme böyle müsait bir qece de,
En güzel ibadet olmalıydı sevişmek...
Yapma... Gülüyorsun, yoldan çıkıyor bu arsız yürek.

Gözlerimin perdesi düşmeden,
Yokluğun çırılçıplak koynuma qirmeden.
Sarhoş olmayız bu qece...
Yağmur düşmeden yanaklarıma,
Nefes nefese ısınmalıyız seninle...
Ve qündüzleri kısaltan uykulara dalmalıyız...

Soy kabuklarını kalbinin, qözlerimi yumuyorum.
Dudakların zaten benim...
Sevqili yüreğinden, öpüyorum...