Yüreğinde Uyut Beni Şiiri - Gönül Dilinden

Ömür denen canlılık alametinin,
Mevsimsel son yazını yaşayan deli gönül!
Kuru yaprak misali tutunduğu hayattan,
Üfleme misali esen bir rüzgarla,
Ha koptu ha kopacak derken,
Bir bahar esintisiyle,
Canlandı, su doldu damarlarıma.
Bu bir rüya olmasa da düştü,
Ömür baharının eline.
Aciz ve derbeder bir halde,
Ezilmiş sırtındaki yüküyle,
Üşümüş, çaresiz senin ellerinde.
İster bağrında bas ısıt beni!
İster bir kitabın arasında unut beni!
İstersen çürüyene kadar kurut beni!
Ne karar alırsan al bir isteğim var.
Ölüme terk et, sen terk etme,
Ötenazi yap yüreğinde uyut beni.
16.09.2015