Yüreğinde Büyümek Şiiri - Efsun Aydın

Ne ellerle alıp veremediğim,

Ne üzerine titrediğim kıskançlıklarım,

En beteri senden vazgeçtiğimi görmendir belki de…

Ceketini alıp yokum demek koyar insana…

Tekamül o süreçte başlar aşklarda.

Bazen bitince yıkanır ruh günahlarla,

Arınmak iki kalpte olunca erilir murada…

Yaş ne olursa olsun ruhum hep seninle küçük benim.

Belki Bebeğin olmak yakışmadı bana.

Beklentim hep SEN oldun benim …

Gün geldi Sen yetmedi, BİZ oldun.

Sana kırıldım, kalbim kenara atıldı gibi geldi

Bazen hakkında yanıldım.

Seni üzeceğimi bilseydim başlamazdım.

İsteğim tadının kaçmamasıydı aslında.

Yalan bir sevgi değil, vermek istedigim.

Nasıl bir sakatlıksa bu…

Özürüm, belki yüreğinde büyümek istediğimdendi...
Ya da Yüreğinde Büyümeyi istediğim için özür dileyemediğimden.

Şimdi özür diliyorum belki ama;
Biliyorum, hala isteniyor ve istiyorum...