Yüreğin Yansımayan Yüzünde Süzülen Yaşlar

yıkıldı kalelerin duvarları
yok sayıldığı varsayılan yakılası yalanlarda
korunmasız tuğlalar arasından sıyrıldı alazı sırnaşıklığın
bir kez daha hissedildi yalnızlık kalabalıklar içinde
kapıyı her çalana açmamak gerektiği ne de zor öğrenilirmiş

çırılçıplak ihanetlerin söz geçmez ihtirasına vurulmuş
zilleri elinde
gerçeği iğdiş edilmiş yüreklerin
sevgi silmiş bütün izlerini ardından çekip gittiğinde
sessiz bir fırtınada haykırış olmuş karanlığın içinden geçen çığlık

dilbaz şiirlerime kilit vurduğumda anladım
sahte sevişleri
sığıntı yüreklerde ne kadar yaşarsın ki susuz/kimsesiz
harcanan zaman aralıklarına koyulan her ünlem silinmiş
parantez arası ayrıntılardan çıkan şeytana ortak sessiz sinsilik

kendimi kandırmışım kollarında/artık sahipsiz göz yaşlarım