Yüreğin Yanmasın Şiiri - Ozan Efe

hüzün damlaları akşam güneşi batarken
gül dudaklarından dökülürdü kır çiçekleri
boyun büker yanakları allanırdı
bağrına taş basıp
yas tutsanda
ağlama güzelim
yüreğim yanmasın

gülücüklerin dudaklara tutununca
kelebeklenir kar beyazıyla konunca
eşsiz bir çiçek gülüşü son yazında
bağrına taş basıp
yas tutsanda
ağlama güzelim
yüreğim yanmasın

sen ağlama ceylanım canevimden vuruldum
zemheri ayazında yandım kavruldum
bağışlama istemem gönül evinde duruldum
bağrına taş basıp
yas tutsanda
ağlama güzelim
yüreğim yanmasın

göz yaşların yele yağmura karışınca
süremlerde karışsın ne değişir
feryadı figanı dağları aşınca
bağrına taş basıp
yas tutsanda
ağlama güzelim
yüreğim yanmasın

çarçabuk geçti koca otuz yıl dile kolay
çocuğumuz o yaşa varıp varıp durur
ozan efe her daim yoluna kurban olur
bağrına taş basıp
yas tutsanda
ağlama güzelim
yüreğim yanmasın