Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
ayakta alkışlıyoruz süpeeeer başka yorum yapıcak kelime bulamıyoruz lütfen bizi anlayın ama bayıldık dizelerinize....tşkler...sevgilerimizle...ANNE E & KIZ E
Kutlarım şair yüreğini
şiir mükemmelin üzerinde
okurken okuyucusun yormayan
değerli bir paylaşım olmuş
yürek sesini duyuyormuş
gibi hisini aynen yansıtıyor
kutlarım nice paylaşımlara
salim erben
yürek işi zor be hocam ..hele sevgiliyi unutmak ne mümkün.. tebrikler.türkmenkızı
Sevginin hasını,yaşattım sana
Sende yüreğini,vermiştin bana
Bir sevda yaşadık,karıştı kana
Haydi unut beni,yüreğin varsa.
Seven sevilen yüreklere ..... saygımla + puan.
yüreğinıze saglık cok guzel bir şiir, bana cok uyan bir şiir buda benden efendım... saygılarımla...
En güzel aşk şiirimin sahibisin
Yüreğimdeki ayrılık acısının failisin
Sen dunyamın, ilk ve son güneşiydin
İnkar etme beni yar! biraz yüreğin varsa...
Kaç gece bekledin,uykusuz kaldın
Rüyalarda gördün,hayale daldın
Ruhumu bedenden,söküpte aldın
Haydi unut beni,yüreğin varsa.
Sevmiyorsan peki,neden ağladın
Dilek ağacına,ipler bağladın
Sevda ırmağında,coşup çağladın
Haydi unut beni,yüreğin varsa.
Bal gibi aşıksın,bundan şüphem yok
İstersen kuş gibi,başın kuma sok
Daha fazla yalan,yanlış deme çok
Haydi unut beni,yüreğin varsa.
Herkesten kıskandın,yalansa söyle
Çekip gidemezsin,zamansız böyle
Bende çok sevmiştim,laf değil öyle
Haydi unut beni,yüreğin varsa.
Sevginin hasını,yaşattım sana
Sende yüreğini,vermiştin bana
Bir sevda yaşadık,karıştı kana
Haydi unut beni,yüreğin varsa.
*********
Dokunaklı bir sesleniş...Duygularınız özgün ifadelerde.Tam puan.Sevgi yüreğini kutluyorum değerli şairimiz.
Sayın Revanlı çok harıka ve eksiksiz güzel bir hece şiiri, Yürekten gelen sesler önce dizelere ordanda bize kadar yansımış tebrikler efendim. Sevgi saygı ve selamlar.
Sevginin hasını,yaşattım sana
Sende yüreğini,vermiştin bana
Bir sevda yaşadık,karıştı kana
Haydi unut beni,yüreğin varsa.
Şiiriniz harika emeğinize yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun tam puanımla saygılar
Çok güzel bir şiir yürek dolusu sevgi yüklü güzel pek güzel bir şiiri,emeğine sağlık.Tebrikler
Sizi kutluyorum
Saygılarımla
Mehmet Çobanoğlu
Çok hoş bir şiirinizi daha keyifle okudum Sayın Revanlı. Can-ı gönülden tam puan ile tebrikler ve listemde. Yüreğiniz dert görmesin, kaleminizden mürekkep eksilmesin. Her daim esenlik ve keyf dilerim.
Bu şiir ile ilgili 90 tane yorum bulunmakta