Yüreğin Unuttu Şiiri - Yavuz Taş

severdin sende insanları
bende severdim
yağmurlarıda severdin nisanları,
bolca üzerine yagardı
güneş vurur gözlerine renkler,
küçük umutlar olur,
dilenirdik bolca dilekler.

ikimizde gülücüklerimizi saklardık birbirimizden
utanırdık kimbilir
belki sevgiden
belki birbirimizden.
çayırlar uzanırdı gözlerimizde
mavi denizler senin
sarp dağlar benimdi.
senin adın umuttu
yüreğin beni ne çabuk unuttu.