Yüreğin Gölgesindeki Çalgı

Bir bahar akşamı, serin rüzgarlar estikçe,
Gökyüzü masmavi, güneş yavaşça süzülürken,
Yüreğimdeki derin hüzün, bulutların peşinde,
Sana dair her anı, hatıralar arasında saklı.

Yüzümdeki gülümseme, ardında kaybolan gözyaşları,
Sevdanın gölgesinde gizli, yüreğimde yanan ateş,
Dillerde dolaşan türküler, bizim için söylenir hâlâ,
Her dizede sen, her melodide yalnızca sen.

Bir zamanlar denizler gibi dalgalıydı kalbim,
Şimdi sessiz bir göl, derin ve durgun sularla dolu,
Sensiz geçen her an, zamana yenik düşerken,
Hayallerim puslu, karanlık bir ormanın içinde kaybolmuş.

Bir akşamüstü, gözlerimdeki deniz mavisi,
Kırık dökük anılarla dans ederken, yüreğimde bir sızı,
İlkbahar çiçekleri, yeniden açar mı bilmem,
Ama sevdanın hatırası, hep içimde bir yara.

Sana yazdığım bu satırlarda, sevdamı döküyorum,
Birbirine karışan kelimeler, içimde bir fırtına gibi,
Sevda mı, özlem mi? Belki de ikisi bir arada,
Bilmiyorum, dostum, kalbimde hangi iz var?

Her gece yıldızlar düşer, dilek tutarım yine,
Ama en büyük dileğim, sensiz geçen her günü,
Kırgınlıklarla dolu bu yolda, yüreğimde sevda,
Bilmiyorum, dostum, hangi kışa dayanacak bu yaz?

Bir gün döneceksin, biliyorum, rüzgarların peşinden,
Bir bahar akşamı, gülümseyerek hatırlayacaksın,
Ama o zamana kadar, yalnızlığımda kaybolmuşum,
Sevdanın gölgesinde, karanlık bir yolda yürürken.

Her heceyle seni yazarım, her dizeyle büyütürüm,
Kelimelerim özlem, hayallerim sevdanın ateşi,
Bir gün belki buluşuruz, yıldızların altında,
Ama şimdi, dostum, ben yalnızca bir şairim,
Senin için yazdığım bu uzun sevda şiirinde