Yüreğin gibiydi yüzün Şiiri - Vasfi Şahin

Güzel bir gündü, evet;

Yalanım yok, doğruya doğru...

Öğleden sonraydı hatırlıyorum,

Hava serindi biraz, kış geliyordu,

Sarı sarı, bazısı kızıl yerlerdeydi yapraklar…

Farkında mıydın, farkında değildin belki…

Nasıl buluştu gözlerimiz!?

Birdenbire, habersiz.

Nasıl da öpüşmüştük!?

Konuşmadan, ve sessiz…

Umurumuzda mıydı Dünya!

Kırk yıllık dost gibiydik yalan mı?

İlk buluşmamızdı oysa, ilk görüşmemiz…

Hemen, nasıl da buluştu ellerimiz,

Tutunuverdiler birbirlerine,

Bakıştık bir an,

Göz bebeğinde ben,

Göz bebeğimde sen vardın.

Gözlerimizin içindeydik birbirimizin…

Gözlerimizin içinde, kendi gözlerimizdik.

Kenarına denizin, sahile indik yakın,

Islak dudaklarına değdi, ateşli dudaklarım,

Dalgalarının üstündeydi Güneş, masmavi suların,

Ağacın da altındaydık, değil mi?

Dallarında, yapraklarında rüzgarın sesi,

Şarkımız değil miydi?

Tahtadan bir banktı, öpüşmemize şahit!

Gözlerin elmastı, ellerin zümrüt,

Gönlün dolu huzur, yüreğin gibiydi yüzün,

Yalansa yalan desin, kimler vardıysa orda,

Diyemez kimse diyemez elbet,

İnan ki, hiç kimse hiç,

Kimseler diyemeyecek...

24 Nisan 2013, Kadıköy