Ben hep Ankara’da kaldım sen gittiğinden beri..
Bu şehirde yaşayacak bu şehirde birlikte olacaktık
Sevdiklerimizle beraber..hani
Hani o güzelim duvağını ben açacaktım..mutlu günümüzde
Ellerimle..
Gözlerinde kaybolacaktım hani..hep söylediğim gibi..
Okyanusun derin maviliklerinde..
Bir sis bulutu gibi şimdi..ne duvak ne de duygular kaldı
Geriye..pişmanlıkların ötesinde..
Ne kadar kolaymış unutulmak..geçen ise sadece yıllar..
Sanırım bilemedik o yılların götürdüklerini
Hafızalarımızdan birer birer acımasız ve de haince..
Ama aslında kalan bir şeyler var geride..unutmak istesen de
Unutamadığın peşinden seni sürükleyen..rüyalarına bile giren
Bir şeyler var..
Düşündüğün de seni de beni de bırakmayan bir şeyler var
Yüreklerimizin ta..içinde..içinde.
Kayıt Tarihi : 21.1.2010 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Duygulu şiiri kutluyorum.
Ağız tadıyla içilen bir kahvenin sonunda fincanda kalan acı telve misali,her sevdânı sonunda yürekte kalan hüzün dolu anılar vardır ve gerçekten de unutulamaz...
Güzel şiiriniz çok şeyler düşündürdü,
Şiiri tam puanla ve sizi saygıyla kutluyorum efendim,
Ünal Beşkese
TÜM YORUMLAR (4)