Yüreğimizi Yakıp Gittin Ey Ramazan

Seneye sana kavuşur muyum bilemem
Sensiz; akan gözyaşlarımı silemem
Rabbim’ den seni isterim gayrısını dilemem
Yüreğimizi yakıp gittin “Ey Ramazan”.

Bir ay hepimiz adeta “ Ramazan’laşmıştık ”
Kulluk için camilerde dolup taşmıştık
Nefis ve şeytanla bu ayda hesaplaşmıştık
Kulluğumuzu sunup gittin “Ey Ramazan”.

Mü’minler teravihle sünneti ihya etmişti
Her gecesinde ayrı ayrı nimetlere ermişti
Hak Teala sonuncusunda cennetini vermişti
Teravihlerimizi alıp gittin “Ey Ramazan”.

Hakk’ın kulları ister-istemez hataya düşüyordu
Bir çıkar yol arıyor, Mevla’dan affını diliyordu
Oruç mü’mini günahtan arıtıp tertemiz ediyordu
Günahlarımızı silip gittin “Ey Ramazan”.

Gecende gündüzünde hep kulluk vardı
Oruçla arınmış ruhlar hep seni arardı
Kur’an, namaz; nefsi ve şeytanı kovardı
İslam’ı yaşatıp gittin “Ey Ramazan”.

Rahmet ayında şefkat kanatlarının altındaydık
Sana şefaat hakkı verildiğinin farkındaydık
Nice erişilmez makamlar tahtındaydık
Bizi öksüz bırakıp gittin “Ey Ramazan”.

Mahzun kullar Yüce Hakk’tan bir ihsan bekliyordu
Allah Kur’an’la nurlanan “Kadir Gecesi’ni” müjdeliyordu
O gece mü’minler türlü hediyelerle seviniyordu
Kadr’imizi bilip gittin “Ey Ramazan”.

Sende azgın şeytanlar zincire vurulmuştu
Mü’min gönüller seninle arınıp durulmuştu
Cennette “Reyyan” kapısı oruçlulara kurulmuştu
Kul Sami’yi ağlatıp gittin “Ey Ramazan”.