Çok karıştı dünyam… hangi tarafa el atsam bir ümitle, kalıyor parçaları elimde… öyle bir bataklıkta açtım ki gözlerimi, ne kadar çırpınsam da yıldızları görmek için nafile… tüm çabalarım rüzgara karışan yalanlar kadar sahte, bir o kadar çaresiz…
Tadı mı kaldı mevsimlerin sanki? Sonbaharda düşen yapraklarda kaybettim ben mutluluğumu… yazın güneşi bile ısıtmaz oldu içimi eskisi gibi… her şeye sahte bir güzellik çökmüş gibi… birbirine karışan hayallerimi ayıklamaya çalışıyorum şimdi… yüzüme yakışmayan bir tebessümle beni kandırmalarını izliyorum insanların…
Sen yoksun diye kaybetmiş olabilirim kendimi… ama bu bana kendi yanlışlıklarını yedirmeleri gerektiğini göstermez ki.. insan bir kez yanılır, bir kez yanar cehennem ateşinde… ama ben evimde misafir ediyorum azraili, odalarımı verdim ateşe, sensizliğe yanıyorlar şimdi…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta