Bütün dünyamızı barındırdığımız
Evimiz gibidir o göğüs kafesimiz
Ve
Göğüs kafesinde ya yüreğimiz,
Öyle ışıksız öyle karanlık sanırız,
Oysa öyle aydınlık öyle büyük ki yüreğimiz.
Olmasa da penceresi, kapısı bazen açar
Bazen kapatırız,
Çekeriz olmayan pencerelere kalın perdeleri,
Kapatıp sürgüleriz o kapıyı.
Dar gelir bazen göğüs kafesi,
Yitip gitmek ister insan, insandan uzağa…
Bazen de sığmaz olur,
Âlem bile küçük gelir,
Coştukça coşar,
Hızlanır atışları,
Koşup atılmak ister sevdiğine, sevdiklerine…
Kayıt Tarihi : 2.11.2025 21:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!