Yüreğimin Ucu Telli Mektubu

Dağlara da hüzün düşer zamanla,
Kekikler döl vermez olur sevdiğim...

Aşklara da yüzün küser zamanla
Dilinde gel kalmaz olur sevdiğim...

. Bilmezler, kör bir incir kuşuyla aynı kaderi paylaştığımı da sorarlar düşkünlüğümü türkülere,sorarlar _’’bu yol nereye? ’’

Islıklar sendeliyor dudaklarımın köhne sokaklarında.Yalancı öpüşlerden geriye kalan...Kendi hayatlarına yabancı,kendi sevdalarına sahipsiz itler uluyor karanlıklarımda.Tut elimden ve götür beni doğuramadığım masum çocuk...Çok uzaklara.Kendime yabancılaşmadığım uzaklara.Sevgisizlik damarlarımı çatlatmadan,götür beni.Buralar bize göre değil.

Kimbilir,hangi gidişinde yok olacağım? Hangi serüvenin merdivenlerinde alacak canımı azrail...Öpmeye doyamadığım dudaklarında terlerken dudaklarım nerede olacak yüreğin? Ve bir türlü çözemediğim beynin...Hangi kalbin ufuklarına doğru çıkmış olacak yola.Ben elimde yırtılmaya yüz tutmuş mektupların anısına ağlıyorum hala.Sevdiğimiz türküyü söylüyor dudaklarım umarsızca.
Şimdi sen dönüşü olmayan bir yoldur gidiyorsun..Sana dön diyemiyorum.İçimden güzel bir günün hayali de kayıyor seninle yıldızlara doğru.Tut onları ellerinden.Öksüz bırakma düşlerimi.Ben yaşarım düşsüz,yaşarım bildiğimce...Kim yaşamış ki dilediğince.Aynı gökyüzünün iki yalnız yıldızı...Sana doğru attığım her adım beni kilometrelerce uzağa atıyor.Bu çaba, bu uğraş biliyorum boşuna.Unutulur herşey diyenler ne kadar unutmuşsa yalandır,yalandır zamanın ilaç olduğu...
Ben kör bir incir kuşuyum unutma...seni aldıkları gün çizdiler ucu küflü bir iğneyle gözlerimi.Bu yüzdendir yanıklığım dağlara...Elimi tut,tut elimi bırakma beni.Düşüyorum...

Sevdiğim,
yüreğimin ucu telli mektubu
.Nerdesin?