Yüreğimin Sesi Şiiri - Zafer Özkay

Bugün yağmur altında dolaştım saatlerce yapa yalnız,
Islanmıştı sokaklar, lambalar titrek,
Oturup bir bank’a ciğaramı yakıp, havaya uzun uzun baktım,
Ve boğuk boğuk öksürdüm. Ulan bırakamadım şu mereti.

Sana gelen yollarda yürüdüm, sana gelen yollar git git bitmiyor,
Yolların kapalı ikimizde aynı şehirde olsak ta ayrı çarpıyor kalplerimiz.
Sonra kör karanlıkta kayboldum.
Aklıma bir bir geliyor bana söylediğin tatlı yalanlar.

Aylarca oyalayıp umutlandırıp bir başkasına gitmen,
Öyle bir şoka soktu ki beni anlatamam,
Şimdi sen söyle kime dert yanayım,
Sensizliği çektiğim acıyı nasıl anlatayım.

Sana olan duygularımı kime nasıl söyleyeyim.
Bu içimdeki kor yangını nasıl söndüreyim,
Kim silecek akan gözyaşlarımı, kanayan yarama kim tuz basacak.
Biliyorum sana kavuşmak artık imkânsız.

Acılarımı, duygularımı gözyaşlarımı bu yaşadıklarımı,
bir kilo rakıya gömsem ne çare.
Vaay be! sende terk edip gittin beni viran bir şehir gibi.
Hiç insaf kalmadı mı sende?

Önce umutlandırdın,tatlı sözlerle kandırdın,
Sonunda tekmeyi bastın.
Aşk dediğin mendil değildir canım,
Buruşturup bir kenara atamazsın.

Aşk'ı alamazsın, satamazsın,
Sevmek yürek ve cesaret ister güzelim.
O da sende yok. Bir günün bir gününü tutmadı,
Yalan üstüne yalanla oyalayıp durdun.

Sevgi ve sevmek bir yatağı paylaşmak değildir,
İnsanlığı, sevgiyi saygıyı ve hayatı paylaşmaktır.
Sana kır çiçeğim demiştim gözbebeğim bitanemdin,
Yoruldum artık çok yorgun yüreğim.

Kırıldı ümitlerim umudum kalmadı,
Ta en başındaydı hata, yasaktın bana,
Hatta tuzaktın, sahteydi gülüşlerin, yalandı duyguların,
Yaşayamadan yarım kaldı sevdalarım.

Olsun gözüm olsun bu satırlarım sana sön sözüm
Şikayetim olsun lanet olsun.

30 Ocak 2009