Yüreğimin Ortası Şiiri - Sadık Kocabaş

YÜREĞİMİN ORTASI

Ben aslında böyle değildim dayı,
Dalgın dalgın yürürken;
Sert bir kayaya toslar gibi,
Ansızın bir sevdaya çarptım.
Çarptım çarpmasına da...
Aklımı, fikrimi oracıkta bıraktım.

Yolunda köle, yanında kekeme oldum,
Bütün bildiklerimi unuttum.
Tesir mi desem, esir mi desem?
Adını koyamıyorum dayı.

Ne zaman görsem, elim ayağım titrer,
Çözülür dizlerimin bağı.
Mıknatıs misali çeker kendine,
Karşı koyamıyorum,
Tek istikametim o oldu dayı.

İflah etmez beni ondan başkası.
Haşin mi haşin...
Birazcık da deli ama Allah’ı var,
Güzel mi güzel!
Şöyle bir yürüdü mü arz-ı endam eyler,
Gurur verir insana,

Dayı...
Eveleyip gevelemeye gerek yok,
Ben böyle bir güzele tutulmuşum.
Erimişim, susmuşum, mum olmuşum.
Bıçağı kınına, silahı kılıfa, mermiyi
Suya savurmuşum.

Bu sevdaya düştüm düşeli
Yuvasında anasız kalan serçeleri
Bir ana sıcaklığı ile
Kendi avuçlarımla doyurmuşum.
Dünyayı başkasında görmez gözüm.
Bak Kalemsiz Şair ne diyor dinle:
Alnımın ortasından değil dayı,
Ben tam yüreğimin ortasından vurulmuşum!