Yüreğimin Merhemi Şiiri - Ali Şefik Deniz

Yüreğimin Merhemi
Kalbimin derinliğinde,
Ta içinde yüreğimin
Bir acı ki anlatılmaz…
Yüreğimin merhemi nerdesin?
Sanki hiç gitmemiş gibisin.

Düşümde,
Mis kokulu beyaz papatyaydım
Papatyanın sarı kısmı, yani özü bazen bendim.
Bazen de beyaz yaprakları oldum papatyanın,
Özü kaybettiğim ailem, arkadaşlarım,
Oynayamadığım oyunlarım,
Gelecek umutlarım…
Yaşamadığım,
Yaşayamadığım
Sararmış çocukluğum,
Uçuramadığım uçurtmam,
Seçilemeyen fotoğrafım,
Kanatlanamayan güvercinim,
Yeşeremeyen filizlerim,
Yiyemediğim elma şekerim,
İyileşmeyen yaram,
Kırık gönlüm…

Tüm çocuklar
Birdirbir oynuyordu hani,
Bir başka mevsim,
Bir başka sevgi
Yılların özlemiyle bekledikleri
Gelecek miydi?

Myanmar’da, Sudan’da,
Somali’de, Filistin’de, Irak’ta
Tüm yokluğun, savaşın ve açlığın
Tam ortasında…
Diğer çocuklardan biriydim,
Karatahtada sadece tebeşir tutmuyordum
Biraz daha ağırdı yüküm…

Birden karşıma çıkıverdin
Ben seni bekliyordum sanki
Sen de benim için gelmiştin
Ta uzaklardan, Türkiye’den…
Beni bulmuştun…

Çocukluğumda anlatılan bir su perisi masalı vardı hani.
Su perisi sevgi doluydu,
Herkesin yardımına koşardı.
Hatırlayın ben zeytin gözlü minik Ayşe’ye
Yıldızlara umutla bakmayı öğretmiştim,
Sen ellerine sarılan Hana’ya
Kağıttan şapka ve uçak yapmayı öğretmiştin.
Onlar tatlı Yuşa’ya minik armağanlar verdiler
Hiç görmediği , tatmadığı şekerler…
Sevgili Yuşa,
Seni tanıdığımda on iki yaşında bir çocuktun
Rüyan gerçeğe dönüştü birden,
Yaran iyileşti,
Alınyazın değişti…

Seninle yeni bir dünya
Farklı bir hayat keşfettim,
Yalnız olmadığımı hissettim.
Göz bebeğim
Su perisi,
Yüreğimin merhemi,
Yüreklerin merhemi
Türkiye’m…