Yüreğimin Kıyısında Otururken

Yüreğimin penceresinden beyaz bir güvercin uçtu,
Minik kanatlarından bir tüy düştü yüreğimin kıyısına
Yüreğim bir deniz, yüreğim bir kumsal…
Aldı tüyü, götürdü sonsuzluğa

Ben ise bir buse sıcaklığında
Otururken yüreğimin kumsalında
Ayaklarıma geldi beyaz tüy
Limanları döven dalgalarla…

Bembeyazdı, ıslaktı, kilometrelere inat güzeldi yine;
Sonra aldım onu gönül kalemi yaparım diye
Bandırdıkça mürekkebe ağlattı mısraları,
Sanki güvercinin tüyünde vardı isyanları…

Düşündüm, dedim seni yazayım beyaz sayfalara
Ağlasın mısralar isyanlarla
Kanasın gönlüm duvarlar kana bulansın…
Sensiz geçirdiğim her saniyeye lanet, isyan yağdırsın