Gecenin karanlığına sığınıyorum yılın en uzun gününde,
Pusulamı kaybettim,
Issız okyanusun orta yerindeyim,
Kayık küreklerine bağlı yalnızlığım yaşama dair hükmünü yitiriyor,
Kollarımın tükenişini hissediyorum,
Zihnim oyunlar sıralıyor ardım sıra,
Yüreğim çarpmayı unutuyor azar azar,
Gözlerim karanlığın esiri,
Karanlığa inat parıldayan yıldızlara dalıyor gözlerim,
Ama umut edemiyorum,
Mevsimlerin en uzun gününde umutlarımı çarmıha çekiyorum,
Darağacı kuruluyor yüreğimin isyan meydanlarına,
Az sonra umutlarımı asacaklar,
Ve benden başka bir ben olmayacağına gülümsüyorum…
21.01.2022
İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 7.8.2024 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!