Yüreğimin Işığı Şiiri - Kamile Yıldız

Seni bekliyordum
yüreğimin penceresinde
uykusuz gecen bir gecenin ardından
yıldızları sayarak bir bir
gün ışığı yayılırken tan yerinden
güneşe çevirirken ayçicekleri başını
yuvadan uçarken kuşlar bir bir
ben seni bekliyorum hala
yüreğimin penceresinde
boş kaldırımlarda yankılanmıyordu
ayak seslerin gelmiyordu
kokun seheryeliyle
uykusuz gecen uzun gecenin ardından
uyku yoktu hala gözlerimde
ben seni bekliyordum hala
yüregimin penceresinde
boynunu büktü mormenekşemin
mor gülleri yüregimin penceresinde
doğmamıştı güneşi üstüne
sokaklar yalnızlığını bırakırken
koşuşturan inanlara,
sen yoktun hala bekliyordum
seni yüreğimin pencersinde
gelmedin artık hiç gelmeyecektin
gün biterken ağır ağır alacakaranlık
sararken doğayı sen yalnızlığında bıraktın
söndürdün yüreğimin penceresinden
süzülen ışığını seni beklerken
mahkum ettin sonsuz karanlığına