Yüreğimin İçinden Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir zamanlar seninle dokunduğum yıldızlar,
Şimdi karanlıkta yalnız,
Uykusuz gecelerimde gözlerim hala seni arıyor,
Ama sensizliğe alışmayı öğreniyorum.

Kelimelerim eksik, suskun,
Adını bile duymak istemiyor dudaklarım,
Bir öykü, sonu olmayan bir hikaye gibi
Anlatılsın, ama tamamlanmasın diye.

Zaman kayıp bir nehir gibi akarken
Bazen seni hatırlamak bile içimi titretiyor.
Bir adım öteye gitmek istesem de
Biliyorum, hala arkamda kalacaksın.

Bana değil, rüzgara sor,
Ona anlat, duysun her şeyin yankısını,
Birlikte söylenen şarkılar geride kaldı,
Her melodinin içinde biraz sen, biraz ben.

Şimdi yalnızlık bir yük gibi,
Gözlerimden düşen her yaş
Toprağa karışırken,
Sonsuza dek kayboluyorlar.

Bir zamanlar her şey seninle güzeldi,
Ama bu sonbahar, rüzgar bile senden uzaklaştı,
Beni hatırlama diyeceğim ama
Hatırlamak, yüreğimin içinden seni çıkarmak zor.

Ne kırgınlık ne de pişmanlık var içimde,
Zamanın yavaşça geçmesine izin veriyorum,
Ve bir gün belki bir başkasına
Aşkı yeniden bulduğumda,
Adını anmak bile zor olacak.

Son bir kez, içimdeki seni bırakıp
Yeni bir hayat kurmak,
Bir zamanlar yıkılan bu kalpte
Yeniden başlamayı hayal etmek…