Yüreğimin Günlüğü Şiiri - Meryem Beyazal

Diyemeden sevdiğimi,
Bakamadan gözlerine,
Yemyeşil umutlarla seyredemeden
Ve tutmadan ellerini, beni böyle bırakıp gitmeyecektin.
Terketmeyecektin ölüme, seninle ölmeden önce.

Gözlerimin ne renk olduğunu bile bilmiyorsun.
Ela mı, yeşil mi, hangi renk? Ama artık ne önemi var,
Ben herşeyi simsiyah gördükten sonra.
Yarın için açacak bütün çiçeklerimi siyaha boyadıktan sonra.
Ne önemi var, gözlerimin renginin yeşil olduğunu söylüyorlar?

Ben de isterdim elbette, elele yürüyüp sahilde, martılara ekmek atmak seninle.
Çorba içmek, ilk ışıklarında sabahın bir sahil lokantasında yine.
Dua etmek seninle, umuda, sevgiye, sevince.
güvercinleri seyretmek, karanlık çökenedek bir cami avlusunda sessizce...
Ama sen bilmiyordun bunların hiç birini çekip giderken,
Göremedin karanlıkta ışığın gizlediği gözyaşlarımı bile.
Nereden bileceksin ki beni ve içimde büyüyen sensizliğini?
Ben bir çingene kız kadar bile dikkatine değmedim.
Ne önemi var ki artık seni sevdiğimin.

Dün yine seninleydim, biliyorum kızacaksın yine.
Boş bir hayal peşindeyim, bunun bir anlamı yok diye.
Yürüdük, hiç konuşmadık, hiç gözgöze gelmedik öylece.
Elimi tutmadın yine, denizi seyrederken bile.
Sonra o küçük caminin avlusuna gittik, banka oturduk sessizce.
Ben sana kitap okudum sen sığara içerken.
Deniz, demirle örülü boşluktan içeri süzülüyordu ince ince.
Yüzümüzü ıslatıyordu masum ve sevecen.
Ve sen susuyordun yine, sonunda kalktım
Dayanamadım,
Yanımdakı yokluğun acıyordu yüreğimde.
Gittim hiç bir şey diyemeden, oysa sen ardımdan bakmadın bile.