Yüreğimizde doğan güneş. Evet umutlarımızın güneşi, düşlerimizi de uyandırmak için yüreğimizde uyandırdığımız güneş.
Güneşimin önemini çok öncelerde sezinledim.
İnsanlarımızın güneşi hüzünlü bir güneş. Yağmur yerine göz yaşlarıyla çevrili bir güneş. Olanca yeteneğini ve gücünü keşfetmemiş bir güneş. Tüm anlarını henüz güzelleştirmemiş bir güneş. Küçük bir parçada mızmız bir güneş.
Yüreğimizdeki güneşi uyandıralım ve evrenin en güzel çiçeği güneş, ısıtan ve tohumları yeşerten, her şeyi olgunlaştıran çiçeklere rengini veren ve denizin sularını saydam kılan güneşten özde, güneşimizi yüreğimizdeki güneşi uyandıralım.
Güneşsiz günleri sevmiyorum, gelmesiyle gitmesi bir oldu mu seviyorum yağmuru, uzun sürdü mü her yanım küflermiş gibi geliyor.
Yüreğimizi küflendirmeyelim umutlarımızın güneşini tan yeri gibi ve denize yansıyan ışık gibi, içimizdeki yakamozların pırıltısını yüreğimizde hissedelim.
Bence istemek yeterli. Ruhumuzun pencerelerini açmalı ve fırsat tanımalıyız, nesnelerin müziğinin içeri girmesine, sevecenlik anlarının içeri girmesine izin verelim ve dışsal müzik değil içten hissederek ve hayatın güzel olduğunu ve yüreğimizde ısıttığımız bütün güzellikleri artırmak için umutlarımızı yeşertmek için uyandıralım yüreğimizdeki Güneşi.
Hüzünlerimizle, göz yaşlarımızla güneşimizin ışınlarını ıslatmayalım, kara bulutlarla boğmayalım. Güneşin soğumasına izin vermeyelim, hüzünlü bir güneş, yağmur yerine göz yaşlarıyla çevrili bir güneş, olanca gücünü ve yeteneğini keşfetmemiş bir güneş, tüm anlarımızı henüz güzelleştirmemiş bir güneş. Ve keşfedelim güneşimizi aydınlatalım görsün tüm insanlar içimizdeki güneşimizin gücünü yeteneğini, güzelliğini. Aç ruhunun pencerelerini ve fırsat ver nesnelerini müziğinin içeri girmesine, sevecenlik anlarının şiirinin içeri girmesine.
Hiçbir şeye ulaştırmayan, içinin karanlığını aydınlatmayan, dışsal müziği bırak, başkaları için yapacağın soğuk müziği, kendi içsel müziğinle kendi müziğinin içinde yüzmen gerek.
Bilmem anlatabildim mi tatlım şu an kendi müziğim içinde yüzmeye, umutlarımın yeşertiği kır bahçesinde koşarken topladığım papatyalardan bir demet, yakamozların parıldadığı ve tüm saydamlığıyla bana gülümseyen denizimden bir inciyi, içimdeki esen sam yelinden bir meltemi sana sunmaya çalıştım Güzelim. AZİZ EKİCİ 11.06.2000
Kayıt Tarihi : 1.7.2011 17:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aziz Ekici](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/07/01/yuregimin-gunesine-ve-sana-ey-sevdam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!