Sanki doğuştan yaralanmıştı yüreğim.
Yaralandığı yerden her an kendi kendine bir yara daha açtı. Şimdilerde nereye dokunsam kan , seslensem ağıt, baksam yağmur yağıyor. Gidesim geleli çok oldu. Eylemlerin içinde yapamadan yok oluyorum. Niye mi ben gittikten sonra ne olursa olabilirdi hissetmeye çektim nede olsa. Onların bana bıraktığı yaralara merhem olamadım. Benim bırakacağım yaraya merhem olabilirler mi diye diye , acının ne olduğunu bilerek susuyor ve nefes alıp vermeye devam ediyorum. Nereye kadar dersen ,gittiği yere kadar bilemiyorum. Beni burada tutan birşeyler var bırakırsa peşimi huzurun kollarında Sallandıracağım başımı.
Tanıdığım bir ağaç var
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Devamını Oku
Etlik bağlarına yakın
Saadetin adini bile duymamış
Allah’ın isine bakin
Geceyi gündüzü biliyor
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta