Yüreğimin Canosu... Şiiri - Refika Doğan

Sevdiğim;
Yine uykusuz gecelerin birinde
-Sensiz -
Seninleyim.
Aktı -nedensiz - yağmurlarım
Dikme fersiz gözlerini gözlerime
Dayanamam…
Bir var olup bir yok olma!

Ne zaman ki
Düşlerin buluşma noktasındayım seninle;
Kelepçelenir kirpiklerim; sürgün, göz kapaklarımın infazında.
Bir tanem;
İlk ve son olacak yazdığım;
-Belki de-
Söndürür senden kalma yağmurlarım
Bu yangını!

Ömrümce sevmek istediğim keder yüklüm,
Adamım; yine doluydun,
Yine dert küpü…
-benim olsun-
Dedim ya, kıyamam…

Taş üstüne taş dizdim; ellerim nasır
Tuğladan duvarları, yüreğim hasır.
Harcında sen,
Temeli sen...
Sen; yiğidim, turnagözlüm
Kuşkanatlım, gönül sözlüm
Yüreğimin canosu!

Bendim sendeki tutsak
Sen, bendeki hür...
Seni, sende bırakarak,
Seni, bende severek yükledim dertlerini;
Alışkınım, taşırım!

Mutlu ol, kanatlan uç,
Nakışla duyguları,
Açsın sevi gülleri…
Koyuver yağsın yağmurlar,
Suya doyur tenini.

-Doluydun bu aralar-
Niye doluydun?
Dedim ya; taşırım, git... Git gideceğin yere!
Sensiz de yaşarım ben; içimde seninle…

Refika Doğan/Antalya-Eylül 2006