Yüreğimin Büyük Dostu: Küçük Kız

Gün, güneşin bütün sıcaklığıyla kavrulduğunda
Sakin sokakları derin bir sessizlik sarmaladı
Etrafı sarmalayan umutları yok gibiydi
Caddeler insanlara, insanlar sokaklara küstüğünde
Gözlerim yalnızlık içinde bir dost aradı
Uzaktan sokağın uçunda bir kız çocuğu gördüm
Yanına vardım
Güneşin yakıcılığına aldırmadan
Yüzünü elleriyle avuçlamış yol kenarında
Sesiz bir derinliğe bürünmüştü
Umursamadan kafasını usulca kaldırdı
Etrafına ışıltı açan iri çakır gözleriyle baktı bana
Güneşe bezenmiş kıvrılmış sarı saçları arasında
Yüzünü gördüm.
Sevecen yüreğinde umudu görmek istediğimde
Belirsiz bir gülücükle baktı bana
Yüzünü kaplayan yorgunluğu hissettiğimde
Yüreğim içime ağladı ve oturdum sol yanına
Sessizce yüzünü tekrar bana çevirdi
Bakışlarımız buluştuğunda gözlerinde küçük damlacıkların aktığını gördüm
Elini tutum, nasırlaşmıştı
Yaşını sordum sustu
Adını sordum sustu
Onun gibi bende yüzümü ellerimin arasına aldım
İkimizde daldık kendi düşlerimize
Ne kadar zaman aktı bilmiyorum
Uzaktan bir sesle irkildim: Beriwan were
Usulca yanımda kalktı ve uzaklaştı
Onun nasırlı ellerini, dilinin susmasını anladım
Tıptı gözlerinin konuşması gibi
Hızlı adımlarla uzaklaşırken dönüp baktığında
Yüreği bana aktı,
Uzaktan evin içine girene kadar seyrettim onu
Sürgün yaşamının izlerini bir kez daha gördüm
Ve
Küçük kız yüreğimin dostu oldu.