Yüreğimi Yakan Sevgiliye

göğün aydınlık yüzü karardı ilkin
sonra,mehtap saklandı sehapların ardına
menekşeler boyunlarını bükerken
boy verdi hüzün çiçekleri umarsızca
ve hiç hicab duymadan
hemen ardından kayboldu tebessümün
ve sonra sesin...

ey yüreğimi yakan sevgili,neredesin?

bir ağıt mumu yandı
gönlümün karanlık dehlizlerinde
yandıkça yaktı kalp kapakçıklarımı
zaman; ay vaktiydi...
oysa,sen şiir okurdun bu vakitlerde bana
her şiire bir ilhamdı ılık nefesin...

ey yüreğimi yakan sevgili,neredesin?

şiir ülkesinin söz pınarları
kandıramıyor sensizliğe olan susuzluğumu
halbuki; sen yanımdayken
çok kolay çıkardı kelimeler
gönlümün şair damarlarından
ama şimdi yoksun (!)
yok işte gül(üş) lerin

ey yüreğimi yakan sevgili,neredesin?

yoksun diyorum,duymuyor musun?
âyinelerde bir ben varım artık
unuttu çiçeklerin yüzünü
yetim kaldı kalemin
mürekkebin kurudu
ve...
silindi sokak levhalarından ismin

ey yüreğimi yakan sevgili,neredesin?