Yüreğimi Serdim Senin Önüne

Yüreğimi serdim senin önüne
Anlamadan dinlemeden vurdun böğrüme
Pişman ettin senle gecen günüme
Şimdi el salıyorum
Gel, gel de al beni diyorum
Biliyormusun ölüme

Zindanlarda gecti senle fani hayatım
Bir kaç gün bile gülmedin yüzüme vefasız
Kac gece sabahladı biliyormusun
Bilmezsin tabi yoktunki yanımda
Bu titrek bedenim yorgansız

Ateşler içinde yandı bu bedenim
Ateşim 39 tansiyon dersen tavanda
Ben cilelerle yoğrulurken
Görüyorum ki
Hiç bir eksilme olmamış
Senin havanda

Yüreğimden yıldızlarını söküp attım
Karaya vurmuş bir gemi gibi yavaş yavaş battım
Gömülürken berrak sulara
Son bir kez
Evet son birkez de olsa
Ümitsiz sevdama ümitle baktım

Sanki duruyordu karşımda gamsız kedersiz
Benim yavaş yavaş tükenen ömrümden habersiz
Ömür tükensede umut tükenmezmiş insanda
Son bir nefesi son bir sözü
Söyleyecek kadar derman kalırmış kanda
Ses tok cıkarmış ömrün son anında

Burdayım boğulmama ramak kaldı
Benim mutlu günlerimi
Bir hayırsız gelip benden aldı
Bak işte gidiyorum
İnanmazsan gel gör
Son gülün de elimde kaldı

Bir küçük mutluluğu çok gördün bana
Ben yinede şikayetci değilim sana
Belki bir bardak demli cay içersin
Sigaranı tüttürürken kana kana

Belkide pişman olur
Sende yataklara düşersin
Benim saf temiz sevdama yana yana

Artık beni ilgilendirmiyor senin sevdan
Belki farkındasın biraz önce ayrıldı aradan
Bir güler yüzü
Bir mutlu bakışı
Belki cıkarır karşıma
Bizi yeri göğü yaratan