Kendimi sunuyorum yüreğimden koparıp
Buyur
Mevsim kış yahut yazın ortası
Zaman kırıntılarını topladığım günler var
Hatıraların ihanet kokusunu yakıştıramadığım gül tütsüleri
Keşkelerim, iyi kilerim
Hıçkırıklarımı yumrukladığım duvarlar
Ben sustukça ağlarlar
Sabır ilişmiş Oltu taşına
Çözümsüzlüğün girdabı ucunu unutmuş sarmal
Aynalar sabırsız
Tahammül sınıra yerleşmiş
Çare saklı kendi içine bütün çözümsüzlüğü ile
Dün kırık
Vefanın kendisi zaten hıçkırık
Kalem devri bitti
Hüzün bulaşmış tuş çağı zaman
Herhangi bir bölümü sahnelenen hayatın
Veya ölümü
Ekranlarda iz düşümü var hayallerin, sevgilerin, yalanların
Vuslatların harfleri kırık dökük virane şimdi
Mevsimsizlik mevsimi dönüp duruyor başımda
Aşka üzgünüm
Aşka yenik
Hadi git uyu ey gece
Sarıl yıldızlarına, mehtabına beni boş ver
Kırık bütün parçalarda ben varım
Ya sana bakarım
Ya içten içe boyun bükerim
Sesimi kimse duymaz ağlarım
Ve meltem eser ardından seherin
Gülümseyişine çiçek kokuları bulaşır
Çıkarım pencereye gün ışığı gözlerim
Her sabah serdiğim yüreğime gülümserim
Ben buyum
Acıyı kahkahayla boyayan çocuk
Kendimi sunuyorum yüreğimden koparıp
Buyur
Kayıt Tarihi : 13.8.2011 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üstadım, güzel değil, muhteşem bir şiir. gerçekten ağız tadıyla okuduğum, okumaktan haz aldığım bir çalışma. Duygu dolu güzel yüreğinizi ve güçlü kaleminizi tüm içtenliğimle kutlarım. Saygılarımla tam puan ile listeme alıyorum.
TÜM YORUMLAR (1)