Hayattan bıkmışlık sana ne verir,
Baygın, suyla kendine gelir,
Kaderin rüzgârına salma kendini,
Akma aşağıya, kapat bendini.
Yüreğinin anahtarı sende değil gülüm,
Seni sevenin sinesinde ölüm,
Sevdanın melteminde yol almak zamana,
Açsın kalbini yerleş, senin olan mekâna.
Kalbine söz geçiren olmuş mu, söyle,
Seni hiç seven, oldu mu böyle,
Değirmeninde un olmak sevdanın,
Tarihte bir tek, adı kaldı Leyla’nın.
Açmam deme kalbimin kapılarını,
Hiç kimse yıkamaz, aşkın yapılarını,
Sevildiğini görmek, sevgilinin gözünde,
Yer edinebilmek, ta yüreğinin özünde.
Seni sana sen gibi anlatanı bul,
Sevip sevilmeye muhtaçtır her kul,
Solgun bir gül gibi ölüyorum sanma,
Gönlümü kimseye açmam deyişine kanma.
Kandırma kendini gerçek hayattayız,
Asansörsüz inilmeyecek kattayız,
Gamzende açan gülleri ver yana yana,
Kahve gözlerinden umut ver bana.
Kayıt Tarihi : 22.5.2007 00:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Uzun 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/22/yuregimi-acmam-deyisine.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)