Yüreğime Yara Açtın Şiiri - Muammer Yalçın

Sen kalbime yara açtın derinden
Bir yaralı bağrım da sinem kaldı
Terk edip giderken söktün yerinden
Ruhumu götürdün bedenim kaldı

Bana senden başka güller dikendi
Gör ki fakat felek belim bükendi
Senden ayrı adım sanım tükendi
Ne şanım şöhretim ne ünüm kaldı

Söyle rakipler mi girdi araya
Tek dileğim mutluluğun yürüye
Bedduaları mı aldım geriye
Sana ne nefretim ne kinim kaldı

Güldüğüm olmadı zaten tadınca
Sen de zamansızca veda edince
Bir tek senim vardı oda gidince
Ne dostum akrabam yakınım kaldı

Bittim tükendim eriye eriye
Hasretinden döndüm kemik deriye
Düşündüm de senden kalan geriye
Mazide kaybolan bir anım kaldı

Hayatımı acı dem diye sürdüm
Sana laf demesin kem diye sürdüm
Zamanı yarama em diye sürdüm
Bir bu yaşamaya nedenim kaldı

Kader ayrı ayrı ördü ağında
Yalçınım der gezdirmedi bağında
Hani ektiğimiz gönül dağında
Kaldıramadığım ekinim kaldı