Yüreğime Umut Etmeyi Yasakladım

Yüreğime Umut Etmeyi Yasakladım


Umut etmekten vazgeçiyorum,
Yaşamdan arta kalan umutları raflara diziyorum ,
Dönüp bakmak,
Yada umut etmeyi yasaklıyorum yüreğime,
Kırıntılarla avunmak istemiyorum,
Düşlerle arama ötesi görünmeyen demirden perdeler öreceğim,
Yıldızlı gökyüzünün romantik akşamlarını yaşamak istemiyorum,
Yüreğimin sol yanına prangalar vuracağım,
Hapsettiğim hücresi tek yaşam bahçesi olsun,
Soğuk, siyah ve beyazın dışında gökkuşağı renklere kapalı.
Rüyaları derin bir sancı olmaktan çıkarıyorum,
Tüm mevsimler sonbahar kıvamında,
Gökyüzü gri,
Tüm denizler dalgalı,
Girdabı derin, hiç bir kulacın işe yaramadığı bir debelenme hali,
Ve toprağın derinliklerine mahkum bir romanın final satırı.
Yüreğimin derinliklerindeki umutları haftanın pazar tezgahlarına sereceğim,
Satılık değil,
Seyirlik sergiye dönüştürüyorum,
Bakıldıkça acınası umutların açtığı yaraları görünsün diye,
Dokundukça cehennem ateşinde öte bir ateşin varlığını hissedebilmek,
Kokladıkça Babil asma bahçelerinin yoksunluğuna varsın diye…

İdris Sefil
Kayıt Tarihi : 7.8.2024 00:52:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!