Neler umdum yüreğim senden,
Seni matah bir şey sanırdım ben,
Vurdum yumruğumu tependen beynine,
Bir avuç kan doldu bak ellerime.
Seni nasıl da büyütmüşüm gözümde,
Doldun avuçlarıma vıcık vıcık her tarafın,
Sağından baktım,solundan baktım,
Bir şeylere benzetemedim,şaştım kaldım.
Ayıp olmuyor mu ele güne karşı,
Seni nasıl da görkemli tanıtmıştım,
Nerende gizli o yiğit delikanlı,
Hani o yürüyüşün anlı şanlı.
Bana ne ağrılar çektirdin biliyorsun,
Uykusuz gecelerimin sebebi hep sensin,
Hiç de böyle boynu bükük bilmezdim seni,
Hadisene,kalk ayağa,göster kendini.
Seni gidi ufacık bücür kalbim benim,
Artık kaçacak yerin yok,elimdesin,
Samanyolunda gezintilere son,
Yürüyeceğimiz işte salon,sonra balkon.
Kayıt Tarihi : 26.6.2006 18:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Rüyamda bir kalp cerrahıydım. Dünyada ilk kez kendi kalp operasyonunu yapan operatördüm. Derken yüreğimi elime alıp onunla sohbete başladık...

TÜM YORUMLAR (1)