Yüreğime Kırılan Kalem İdamdır

Tuhaf, bir an bırakmış sessizce
yoksunluğuna tutuklu halimi gördüm!
Düşüncemi asan ekşi bir yüz,
katlime karışan eksikliğin
o nervürlü halini sende gördüm.
Yazık! Sen mi ağlayacaksın bana!
yoksa
asılacak olan; o ben mi?
Zaman ne çabuk kuruyor üstüme dünyayı;
ezilmek suçu olsa ölü bir canın,
hakkıma tab olmuş kargalar bile
üstünde uçuşur bu idamlığın.
Bir sen, bilsen ki bu yokluğun da
bu ezarı satan yüreğine dalınca,
nedense çarmıhlar aklımı soruyor!
Yüreğime kırılan kalem idamdır.